#114- Jak to jest być młodym patriotą

Witajcie. Już dawno miałam w planie napisać coś o patriotyzmie, ale dopiero teraz mam do tego głowę. Zasadniczo pewnie dostanę falę krytyki, że jak to osoba mieszkająca poza granicami kraju może wypowiadać się i nazywać siebie patriotą, jak taki młody szczyl może cokolwiek wiedzieć o kochaniu ojczyzny i że gdyby była wojna to na pewno starałabym się ratować swój tyłek, zamiast walczyć o kraj. No cóż, może to i prawda, ale chcę w tym miejscu pokazać swój światopogląd z punktu widzenia młodej osoby, której życie potoczyło się tak, a nie inaczej.

Może zacznijmy od tego co ja rozumiem pod pojęciem patriotyzmu. Jest to poszanowanie i wielka miłość do ojczyzny, z której się pochodzi. Szacunek do kultury danego kraju, historii, sztuki. W obecnych czasach, wydaje mi się jest to otwarta przynależność narodowa, bycie dumnym, że pochodzi się właśnie stąd.

Osobiście uważam, że wśród ludzi młodych panuje dość spora ignorancja. Nie każdy musi oczywiście znać całą historię Polski, ale moim zdaniem bycie obywatelem danego kraju wymaga znania chociażby podstawowych informacji z tego zakresu. To że żyjemy w czasach kiedy jesteśmy w miarę bezpiecznej pozycji, nie oznacza, że można zapominać o podstawowych wartościach i czasami wręcz wstydzić się tego, że jest się z Polski.

Nasz kraj, mimo że nie jest obecnie gospodarczą potęgą, bardzo się rozwija i na wielu płaszczyznach może dać ludziom więcej, niż byście mogli sobie pomyśleć. Wydaje mi się, że wszystkie nasze tradycje i zwyczaje powinny być nadal pielęgnowane, bo to właśnie wyróżnia nas na tle innych narodów. Mamy piękny, bogaty język, który łatwo zaobserwować w polskiej literaturze. Szeroko pojęta sztuka jak kino, teatr, opery- mamy to wszystko na wyciągnięcie ręki i naprawdę na wysokim poziomie, więc powinniśmy być z tego dumni.

Polska jest krajem, który wiele przeszedł w swojej historii i właśnie swoją postawą powinniśmy promować nasze dobra, by oddać po części hołd ludziom, dzięki którym jesteśmy teraz niezależni. Nie lubię słuchać ludzi, którzy mówią, że jest to dziura, nie dająca perspektyw. Kraj się rozwija, szczególnie można to zaobserwować w dużych miastach. Oczywiście nie jesteśmy na takim poziomie jak dajmy na to Niemcy, ale przez komunizm byliśmy wyrwani z globalnej gospodarki na wiele lat, więc naprawdę nie ma co wymagać.

Młodzi ludzie z ogółu wolą to co zagraniczne. Nie wiem właściwie czemu. Nie potrafią dostrzec piękna w tym co mamy u siebie. I to bardzo często mnie boli, ale taka mała ja, ze swoją miłością do kraju nie zwojuję wszystkich by cenili to skąd pochodzą.

Nie wyobrażam sobie na stare lata mieszkać za granicą. Polska to mój dom, moje miejsce na ziemi. Czy gdyby wybuchła wojna starałabym się walczyć o ojczyznę, czy skuliła ogon i ratowała tylko siebie? Teraz mogę powiedzieć, że robiłabym coś żeby pomóc ogółu, ale jakby było naprawdę sama nie wiem. Nikt kto czegoś takiego nie przeżył, nie może jednoznacznie stwierdzić jakby się zachował.

Co właściwie chciałam przekazać tym postem? Żebyście byli dumni tego, że jesteście Polakami. Żebyście pielęgnowali nasze tradycje i czerpali z naszej kultury jak najwięcej.

Pozdrawiam, Weronika.