#118- Za co uwielbiam tatuaże

Witajcie. Gdyby moja mama dowiedziała się, że uwielbiam tatuaże i mam w planie zrobić sobie jeden w niedalekiej przyszłości chyba by sobie pomyślała, że jestem walnięta. Naprawdę. Żyjemy w XXI wieku, a moja rodzicielka, która jest człowiekiem z bardzo otwartym umysłem, nadal kojarzy tatuaże wyłącznie z kryminalistami i nie widzi w nich żadnej formy sztuki, bądź ekspresji swojego charakteru. A ja wręcz przeciwnie...

Jestem fanką tatuaży biało-czarnych. Szczególnie tych drobnych, zawierających jakieś przesłanie, mających duże znaczenie dla osoby, która ten tatuaż posiada. Nie znaczy to jednak, że inne tatuaże mi się nie podobają. Przeglądam przeróżne inspiracje w internecie i potrafię znaleźć coś pięknego zarówno w ogromnych tatuażach na całe plecy, zdobionych rękawach, bądź również tych malutkich na nadgarstkach, czy karku.

Prawdę powiedziawszy, w Polsce nadal panuje ogromna nietolerancja względem tatuaży, szczególnie przez osoby starsze. Ich pogląd zrodził się, kiedy rzeczywiście tatuaże były oznaką, że ktoś odsiedział w zakładzie karnym i dostał dziarę od kolegi z celi, ale w obecnych czasach jest to forma wyrażania siebie, ozdabiania swojego ciała i pokazywanie indywidualizmu. Oczywiście wszystko zależy od gustu i nie wszystkim będzie podobała się kobieta z milionem róż na ręce, ale nie powinno się jej obrażać, bądź być wręcz zniesmaczonym na jej widok, bo jest to jednak jej ciało, z którym może sobie robić co chce, a że wybrała taki, a nie inny sposób na jego ozdobienie to już jej wola.

Jest wiele miejsc, w których tatuaże nie przystoją. W korporacjach, czy kancelariach prawniczych nadal jest stosowany rygorystyczny dress code i wszelakiego rodzaju zmiany w wyglądzie są nietolerowane. W najbliższych latach zapewne się to zmieni, ale jednak na tę chwilę trzeba zaakceptować ustanowione reguły i jeżeli ma się aspiracje na bycie prawnikiem to niestety tatuaże najlepiej robić w miejscach, które można przykryć garniturem.

Tatuaże są dla mnie sztuką jeżeli oczywiście są wykonane profesjonalnie. Każdy jest właściwie unikatowym okazem, swego rodzaju dziełem sztuki, którego "wydziarane" osoby mają na swojej skórze i naprawdę szanuję tatuatorów, którzy pociągnięciami igły potrafią stworzyć arcydzieła.

Sama nie odważyłabym się zrobić rękawu, lub jakiegoś innego odważnego tatuażu. Na razie chcę sobie zrobić malutką mapkę Polski na nadgarstku. Same kontury, cienką linią, wyglądające jak narysowane ołówkiem. Znam siebie i wiem, że coś innego szybko by mi się znudziło. Nad tym myślę uporczywie od ponad 3 lat, bo wiem, że jest to zmiana na całe życie. Będzie to jednak tatuaż, którym chcę po części oddać mój hołd ludziom poległym w obronie ojczyzny, jak również pokazać to, że nie wstydzę się skąd pochodzę, więc wiem, że nie będę tej decyzji żałować.

(źródło zdjęć- tumblr)

Jedni wolą tatuaże z przekazem, inni tylko te, które ładnie wyglądają. Ale czy to ważne dlaczego ktoś na swoim własnym ciele robi tatuaż? Jeśli to dobrze przemyśli i dzień po zrobieniu nie będzie tego żałować to nie rozumiem czemu ma nam to przeszkadzać.

A jakie jest Wasze zdanie na temat tatuaży? Sami macie jakieś, czy w ogóle nie planujecie? 

Pozdrawiam, Weronika.