#39- Strach

Jeszcze tylko 3 egzaminy do zrobienia! Na luzie do nich podejdę, bo to moje dwa ulubione przedmioty; 2x matma i biologia. Najbardziej bałam się przed religią i literaturą z angielskiego, ale obyło się bez większych trudności, bo wylosowałam łatwe tematy. Dzisiaj poprawka z języka angielskiego i mam nadzieję, że nie było źle.

Całą noc nie mogłam spać. Rozmyślałam na temat strachu i tego, że jestem dziwnym człowiekiem, który boi się dziwnych rzeczy. Spójrzmy ma to tak; mam parę takich najbardziej przerażających sytuacji, czy ludzi, które dla innych wydają się całkiem normalne i w żaden sposób nie powodują dziwnego uczucia w brzuchu. Mówię tu na przykład o wokaliście zespołu Wilki. Możecie się śmiać, ale mimo tego, że piosenki typu "Baśka" towarzyszą mi od dzieciństwa to na pana Gawlińskiego nie mogę patrzeć. Przypomina tak bardzo osobą z moich snów, gdy byłam mała, że pozostał mi jakiś uszczerbek na psychice z tego tytułu. Chodziło o to, że ta osoba porywała moją siostrę, więziła ją w szopie, by następnie wjechać w tą szopę samochodem i zabić mi siostrę. Sen powtarzał mi się tyle razy, że zapamiętałam go bardzo dobrze. W szczególności wygląd tego faceta. Od tego czasu, wystrzegam się ludzi wyglądających podobnie do niego, czyli i również wokalisty Wilków.

Według słownika definicji strach to "niepokój wywołany przez grożące niebezpieczeństwo lub rzecz nieznaną, która wydaje się groźna". Lepiej bym tego nie ujęła. Strach to nic innego jak uczucie w głowie, które podpowiada Ci, że coś jest "złe i niedobre" i trzeba się tego wystrzegać. Zapewne gdyby nie sen o psychicznym mordercy, dzisiaj nie miałabym kompletnie żadnego problemu z patrzeniem na osoby wyglądające tak jak on. Tak samo jak ktoś kto boi się np. ciemności. Jeżeli całe życie spałby przy zgaszonym świetle, dzisiaj pewnie nie zwróciłby na to uwagi. Ze strachem zwykle trzeba stanąć "oko w oko" i wtedy przestanie nam zagrażać. Czasami możemy nawet odkryć, że to czego tak unikaliśmy jest naprawdę fajne i ominęliśmy to wielkim łukiem mimo że było godne uwagi. 

A Wy czego się boicie? Pająków, ciemności, a może małych pomieszczeń? Piszcie. 

Pozdrawiam, Kutnianka