#46- Obsesja

Ale super pogada. Wreszcie nie muszę martwić się o ciągłe deszcze i kisić się w jesiennych ubraniach. Niestety brak mi jakiejkolwiek opalenizny i mimo że od 3 dni siedzę na dworze prawie non stop to i tak moje nogi są białe jak u córki młynarza. ;c

A dziś przygotowałam dla Was temat powiązany z relacjami międzyludzkimi. A mianowicie obsesje, które nie rzadko brane są za uczucie podobne do miłości. Tak naprawdę chodzenie za chłopakiem i wyszukiwanie o nim informacji to żadna miłość.

W większości przypadków taka obsesyjność dotyka młode dziewczyny (w moim wieku i trochę młodsze). Zwykle są nieśmiałe, by do chłopaka podejść, więc szukają różnych dróg, by dowiedzieć się o nim jak najwięcej. Przez znajomych, rodzinę, czy najbardziej typowo przez facebooka. W ich głowach rośnie wtedy coś na kształt paranoi bardzo lekkiego kalibru. Wyobrażają sobie co będzie, gdy ten chłopak to nich zagada (bo przecież na pewno jest skrycie w nich zakochany). Przed snem marzą i układają specjalny plan rozmowy, czy czegokolwiek innego związanego z tym jegomościem. A i tak w większości przypadków kończy się na tym, że chłopak zakochuje się w dziewczynie, która bez krępacji zaczęła z nim rozmawiać, a nasza koleżanka z obsesją została sama. Życie.

Skąd tyle wiem o takich przypadkach? Sama jestem dobrym tego przykładem. I mimo że powinnam zachowywać się jak dorosła to takie zachowania obsesyjności działają na mnie do dzisiaj. Nie wiem czy jest to przejaw samotności, czy jakiejś pustki w środku, ale tak po prostu jest i bardzo trudno się z tego wyleczyć.

W szczególności przykrość sprawia, gdy ten jegomość jest z jakiejś wysokiej klasy społecznej. Bardzo bogaty, popularny, przystojny. Na Ciebie w ogóle nie patrzy, bo jesteś poniżej niego, a i tak skrycie się łudzisz, że coś z tego będzie. Jak w "Kopciuszku". Choć jest to mało prawdopodobne niestety. Lepiej już wybierać sobie kogoś z tzw. "naszej półki", by później nie mieć zawodu. No i do takiego chłopaka zagadać jest zawsze prościej, bo szanse, że Cię wyśmieje są znikome. Ale tak to już zawsze jest, że każdy mierzy za wysoko. Zresztą nie tylko jeśli chodzi o takie relacje damsko-męskie. W każdej sferze życiowej można przejechać się na własnych, wygórowanych ambicjach.

Podsumowując, każdy z nas zna kogoś, lub sam żył/ żyje z myślami przepełnionymi obsesją nad danym człowiekiem. To niestety do niczego nie prowadzi i jeżeli będziemy siedzieć w kącie i tylko czekać na ruch ze strony przeciwnej to zapewne się nie doczekamy. Szansa minie nam koło nosa i wrócimy do punktu wyjścia. Choć tak naprawdę w wielu przypadkach ta osoba z pozoru dla nas ważna, bo poznaniu okazuje się nikim ciekawym. W końcu jej obraz stworzyliśmy sobie sami w głowie i może się on różnić od realności. Pamiętajcie zawsze o tym. Takie obsesje nie są zdrowe i lepiej zająć się czymś przyziemnym.

Co myślicie na ten temat? Macie tego typu obsesję na czyimś punkcie? Piszcie.

Pozdrawiam, Kutnianka.