#45- Dżentelmeni

Blog podupada. Wiem to, niestety. Obiecuję, że będę pisać systematycznie, ale mam zbyt mało chęci. I niby to lubię, ale nie widzę żadnej motywacji. Jutro jadę do domu. Może coś mi to da? Postaram się dodawać tutaj jakieś fotorelacje. Będzie tego dużo, a mniej recenzji filmowo/ serialowo/ książkowych. Powrócę również do postów tematycznych, bo w o ostatnim czasie niczego takiego nie mogliście ode mnie oczekiwać.

Dzisiaj króciutka notka na temat dżentelmenów- gatunku prawie już wymarłego. Kimże jest ten cały dżentelmen? Nie jest to tylko tytuł piosenki autora "Gangnam Style". Według słownika definicji, którym posługuję się bardzo często, jest to "mężczyzna elegancko ubrany, mający dobre maniery". W obecnych czasach rzadko kiedy można spotkać osobę ubraną elegancko. Oczywiście jeżeli mówimy o dniu codziennym, bo na jakąś uroczystość, czy galę jest to obowiązek. Teraz liczy się, by było tanio i wygodnie. Nie ma już tendencji przez mężczyzn to noszenia garniturów i wytwornych płaszczy tak jak na początku XX wieku. Teraz liczy się właśnie ten drugi punt definicji "mający dobre maniery".

Jak często widzicie sytuacje przepuszczania kobiet w drzwiach, odsuwanie krzesła, czy chociażby płacenie za partnerkę w kinie? Nie jest to jakieś wielkie poświęcenie z ich strony, a pokazuje dobre wychowanie. Większość moich znajomych w Polsce to niestety nieumiejące zachować się gbury. Tutaj jest trochę inaczej. Jeżeli jesteś dziewczyną zawsze masz otwarte drzwi i nawet nie musisz ruszyć ręką. To bardzo miłe. Szczególnie, gdy taszczysz reklamówki z Tesco pełne jedzenia.

Zachowanie przy stole też jest ważne. W końcu, wyjście z takim chłopakiem do znajomych, czy rodziny nie musi być krępujące. Jak to ze wszystkim bywa dobre maniery wynosi się z domu. Jeśli od małego nauczy się synka czego robić, a czego nie, to dorastając będzie z tego korzystał, a następnie przekaże to swoim dzieciom.

Dobre maniery to również poprawne wysławianie się. Bluźnierstwa, czy słowa typu "foczka" w wielu sytuacjach są po prostu nie na miejscu. Nie każdy oczywiście jest wierszokletą, czy ma bardzo bujny zasób słownictwa, ale ludzie powinni się odnosić do siebie z szacunkiem.

Małe rzeczy, a sprawiają, że na takiego mężczyznę patrzy się już inaczej. Wystarczy ustąpić tego miejsca w autobusie. Świat się od tego nie zawali, ale miałby dla siebie samego satysfakcję, że pokazał się ze strony dżentelmena, a nie zwykłego zjadacza chleba zapatrzonego w siebie.

Uważacie, że dżentelmeni wymarli? Znacie kogoś kto się tak zachowuje, czy nasze pokolenie daleko od tego odbiega? Piszcie.